Depresja jest chorobą psychiczną oraz skądże wiadomo, iż się na nią cierpi? Objawy takie jak gorączka, katar, rozpacz głowy, kaszel są bez trudu odczuwalne. Stanowią one dosyć czysty sygnał, iż persona jest słabowity na grypę. A gdy jest spośród chorobami psychicznymi? Czy objawy depresji są widoczne? Oto kilka scenariuszy pokazujących objawy, które wydają się niewidoczne, wszak są przejawem choroby psychicznej, w tym przypadku dużej depresji (a także depresji dwubiegunowej).

Scenariusz pierwszy: jestem w trybie hibernacji. Nie mogę się obudzić, śpię do południa. Ledwo budzę się, tak aby pochłonąć obiad, wiele rózgi go pomijam. Poobiednia drzemka, po której nie śpię od momentu godziny aż do dwóch, jest potrzebna do zjedzenia śniadania. Ten algorytm jest chroniczny natomiast wygodnie jest osądzać, że jestem leniwy. Mógłbym również bez trudności uzasadnić, iż „zawsze jestem zmęczony”.

Drugi harmonogram dotyczy poczucia bezradności i/lub beznadziejności, które przypuszczalnie egzystować powszechne zaś przekonujące. Nic nie mogę zrobić”, „Mój wkład nie poprawi sytuacji”, „Ona jest chora, nie mogę jej pomóc, ażeby poczuła się lepiej”, „Nie ma żadnych rozwiązań, które moglibyśmy wysunąć propozycję naszym klientom, nie przedłużymy umowy”. Wiele osób, w tym ja sam, powiedziałoby, iż brakuje mi wytrwałości a determinacji w poszukiwaniu rozwiązań, brakuje mi pozytywnego nastawienia, mam wątły charakter. Po prostu bez trudu jest ocenić moje wyniki a dojść do wniosku, iż jestem słaby tudzież bezużyteczny.

Trzeci sytuacja to sytuacja, w której pojawia się niepokój. Co ja mam zrobić?”, „Nie mogę usiedzieć w miejscu, lepiej spakuję torbę, prawdopodobnie posprzątam w jadalni”. Sfrustrowany niemożnością zrobienia czegoś, zaczynam się rozsierdzać ogólnymi uwagami rodziny. Kiedy stan tolerancji spada, rozdrażnienie przeradza się w pasja czy też wściekłość, na nieszczęście skierowaną na moją rodzinę, osoby najbliższe mojemu sercu. Co ergo mam spośród tego zrobić: doba pełen irytacji? Czy też mogę owo nie uwzględnić jak kolejny niedobry dzień, w którym figa się nie dzieje?

Te pozornie nieszkodliwe uczucia natomiast zachowania, czym są, gdy doświadczam ich za sprawą tydzień, duet tygodnie, trzy? Czy mam je pominąć i/lub zaakceptować, iż to po prostu ego – jestem leniwy, mam słabą wolę, mam szkodliwy temperament http://www.blogdlazdrowia.pl.

Żyję w czasach, w których wartościowanie choroby psychicznej opiera się po największej części na objawach zgłaszanych za sprawą samego siebie. Mam szczęście, że 30 lat temu moje rodzeństwo pokazało mi wycinek z gazety na myśl depresji zaś jej objawów. Zaopatrzona w informacje na temat depresji, niemniej niechętnie, w wieku nastoletnim odwiedziłam swojego pierwszego psychiatrę. Będąc zdana na odwrót na siebie, starałam się odszukać esencja tych powszechnych (i niewidocznych) objawów – zmęczenia, senności, złości (i wściekłości), poczucia bezwartościowości, tudzież w najgorszym razie myśli samobójczych.